De laatste dagen en de verleidingen

Zo, even weer een berichtje van mij. Het gaat goed met me, en volgens mij heb ik zo ongeveer bijna alles wat ik moet hebben. Koffers kan ik van mijn zus gebruiken, het waren ook haar zendingskoffers :)
Steeds meer mensen vragen aan me; heb je nog iets nodig?
Het klinkt raar, maar het zijn vooral kleine praktische zaken, zoals blarenpleisters, pantykousen en dat soort dingetjes die ik vooral nodig heb. Dat zijn dingen waar ik het zometeen 1,5 jaar op moet doen. Donaties zijn overigens altijd welkom! ;)

Ik ben nu vooral heel erg hard aan het werk, probeer wekelijks naar de tempel te gaan, dingen af te handelen en vooral op te ruimen en ben me ook op geestelijk vlak erg aan het versterken.
Dat laatste is vooral nodig nu er zoveel verleidingen langskomen.

In deze tijd van resessie en na dik een jaar werkloos thuis te hebben gezeten kreeg ik ineens een vaste baan aangeboden! Voor sommigen is dit geen verleiding, maar voor mij was dit het wel. Het was een leuke, uitdagende baan, met doorgroeimogelijkheden op een plaats waar ik het naar me zin had en waar ik ook werd gewaardeerd. Ik kon intern solliciteren en had dan een grote kans op de baan omdat ik het reilen en zeilen kende.
Ik hoop dat ze me over 1,5 jaar graag terug willen zien!
Natuurlijk is de ib-groep (regelaars van studiefinanciering) niet erg blij met het feit als iemand stopt met de studie en niet meteen verder gaat studeren, en die hebben me het dan ook flink moeilijk gemaakt. En doordat ik op zending ga val ik precies buiten de boot met bepaalde regelingen. Ook dit is voor mij erg moeilijk geweest!

Verder schijnt het mode te zijn dat als er mensen op zending gaan, zowel jongens als meisjes, dat ze dan ineens aantrekkelijker zijn voor het andere geslacht. Ook daarin ben ik al een paar grappige situaties in tegengekomen.

Maar ik laat me door niemand meer tegenhouden om op zending te gaan. Zeker niet nadat ik zondag een toespraak van een jonge broeder uit mijn wijk hoorde, die hij weer tijdens zijn zending had gehoord, wat de consequenties waren in het leven van een vrouw, omdat iemand 6 jaar voordat zij uiteindelijk lid van de kerk werd, zijn zendingsoproep had geweigerd.
Net als in 1 Nephi 3:7 staat: "Ik zal heegaan en de dingen doen die de Heer heeft geboden, want ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebied."
Zo zal ik ook 'heengaan en doen'.

Maar aan goede dingen zit ook een negatieve kant. Satan zal er natuurlijk alles aan doen om mij te ontmoedigen, en dat doet hij door nare confrontaties op te werpen door mensen uit mijn eigen wijk waar ik botsingen ineens mee heb, door hele dwarse vrienden op mijn pad te zetten die dingen beloven maar niet nakomen.

De tijd van afscheid is nu echt aangebroken. Veel vrienden die nog wat willen doen hebben nog tot mijn afscheidsdienst om af te spreken, want daarna is de rest van de tijd tussen mij en mijn familie.

Even laatste technische dingetjes. Ik zal niet tijdens mijn afscheidsdienst worden aangesteld als zendelinge, maar dit zal op 1 juli 's avonds bij mij thuis gebeuren in besloten kring.
Verder zal ik op 2 juli (mam's verjaardag) vertrekken vanaf Schiphol, waarna ik eerst naar London Heathrow vlieg, en vervolgens naar Manchester, waar ik opgehaald zal worden door mensen van de Missionary Training Center (MTC).
De volgende dag, op 3 juli, zal mijn zending dan echt beginnen.

Ik zie er erg naar uit! Ik heb er verschrikkelijk veel zin in! En ik ben er praktisch klaar voor.
Natuurlijk is afscheid nemen niet leuk, maar ik weet dat ik iedereen weer terug zal zien.
En ik weet wat dit voor mij betekend, wat dit in eeuwig opzicht kan betekenen. Natuurlijk heb ik geen zicht op wat het in de eeuwigheid daadwerkelijk zal hebben gedaan, maar ik heb, door wat ik heb geleerd al die jaren in de kerk, wel een goed beeld gekregen van dat stukje eeuwig perspectief.

Voordat ik wegga zal ik nog wel verder posten.
Liefs