Afscheidsdienst

De tijd gaat snel voorbij en de dag van mijn afscheidsdienst brak zondag aan. Ik had een heleboel mensen uitgenodigd, maar ik had nooit verwacht dat er ook daadwerkelijk ZO veel mensen zouden komen!

Volgens de statistieken waren er ongeveer 170 mensen, waarschijnlijk zelfs meer! Het was echt ongelofelijk bijzonder!

Het zou mijn laatste keer zijn dat ik zou dirigeren, maar deze taak had ik uitbesteed aan Flora Vis omdat ik bang was dat ik anders heel erg emotioneel zou worden. Ik had zelf de lofzangen uitgezocht, wat natuurlijk niet alleen bij mijn roeping hoorde, maar ook een onderdeel was van mijn afscheidsdienst.

Na 6 jaar te hebben fungeerd als wijkdirigente/wijkmuziekleidster van de wijk Zoetermeer, werd ik ontheven van deze functie omdat ik op zending ga. Het was wel even slikken moet ik eerlijk zeggen.

Na het avondmaal begon de dienst met een muzikaal intermezzo van mijn zus. Het liedje dat ze heeft gezongen is terug te horen (niet ingezongen door haar helaas) http://www.youtube.com/watch?v=Svggcp66JEY via deze link.
Vervolgens had ik de bisschop gevraagd om te spreken. In de jaren dat we samen hebben gediend (al 6 jaar, eerst als raadgever in de bisschap en daarna als bisschop zelf) heb ik erg veel respect voor hem gekregen en hebben we een goede band opgebouwd. Hij sprak over onderwijs en zendingswerk. Onderwijzen in de kerk is een grote liefde van mij. Ik heb dit dan ook 2,5 jaar in de ZHV mogen doen en ik ben enorm dankbaar dat iedereen in de kerk, jong als oud, deze dankbare taak op zich mag nemen als hij of zij daartoe geroepen wordt.

Als tweede sprak mijn moeder over de verborgen talenten die we allemaal hebben. Natuurlijk sprak zij over haar eigen kinderen, want wie kent hen niet beter dan hun eigen moeder?
En ze daagde ons uit om onze gevoelens te uitten door die verborgen talenten.


Na het tussenlofzang sprak ik zelf, en ik ben altijd verschrikkelijk zenuwachtig voordat ik een toespraak moest geven, maar toen ik daar voor de kansel ging staan en zag de mensenmassa, was ik alleen maar vervuld met dankbaarheid en heb ik echt geprobeerd tijdens het geven van mijn toespraak om iedereen persoonlijk aan te kijken.

Mijn toespraak ging over gezinnen en het evangelie. Ik ben meer gaan beseffen in deze periode van voorbereidingen dat er nooit een andere manier is geweest van onderwijs dan in het gezin.
We waren hiervoor bij onze Hemelse Ouders, en toen we niet meer verder konden leren, kwam Hemelse Vader met het plan om ons hier op aarde onze eigen leerschool te hebben. En ook hier op aarde stelde God het gezin in.

In de proclamatie aan de wereld over het gezin, die in 1995 is opgesteld door de hoofdzetel van onze kerk, namelijk de profeet en de apostelen, staat het volgende:
'Man en vrouw hebben de plechtige taak om van elkaar en van hun kinderen te houden, en voor elkaar en hun kinderen te zorgen.
(...)
Het gezin is door God ingesteld. Het huwelijk van man en vrouw is van essentieel belang in zijn eeuwige plan. Kinderen hebben er recht op om binnen het huwelijk geboren te worden, en te worden opgevoed door een vader en een moeder die de huwelijksgelofte met volledige trouw eren. De kans op een gelukkig gezinsleven is het grootst als de leringen van de Heer Jezus Christus eraan ten grondslag liggen.'

Ondanks de zenuwen die ik al een paar dagen voor mijn toespraak heb gevoeld, heb ik bijna 20 minuten gesproken! Ik heb mezelf verbaasd :)

Vervolgens had ik enkele jong volwassenen gevraagd of zij het kleine jong volwassenenkoortje uit onze wijk wilde ondersteunen, ook enkele jonge mannen en jonge vrouwen zongen mee. En toen ze opstonden en vooraan gingen staan stonden er 45-50 mensen daar!
Het lied dat ze zongen heette: 'Wij leren de wereld zijn woord', beter bekend als "Leger van Helaman".
Mijn bisschop had me aangeraden om zelf niet mee te zingen zodat ik beter zou kunnen genieten.
En dat heb ik zeker gedaan! Het was daadwerkelijk een leger dat daar zong!
Ik heb echt ontzettend genoten!

Toen het lied klaar was, liep iedereen weg, behalve enkele jovo's. Diederik Linders stapte naar de microfoon en vertelde dat "mijn" oude jovokoortje nog een keer het getuigenis dat in het openingslied werd gegeven wilde delen, en nodigden me uit om mee te zingen.
De eerste twee noten was ik even emotioneel, maar daarna kon ik volop meezingen!
Het was zo'n verrassing!!!

Tot slot sprak president Rolf van der Put namens de ring en moedigde me aan om de beste zendeling te zijn die ik maar kan zijn en me volledig over te geven aan de Heer.

Na de dienst heb ik zoveel cadeautjes, knuffels en gelukwensen gehad dat het moeilijk meer te zeggen viel wie er allemaal waren geweest, maar ik ben enorm dankbaar voor iedereen die aanwezig was om mij steun te betuigen voor mijn zending.

Het is echt de meest geweldige dienst geweest die ik me kan herinneren. De herinneringen hieraan zullen me zoveel steun geven tijdens mijn zending!

Er was door mijn broertje en Arno een 'get together' georganiseerd waar enkele mensen nog naartoe kwamen. We hebben gezellig spelletjes gedaan (iets wat ik erg graag doe) en bijgekletst.

Deze dag is echt een dag om nooit meer te vergeten! Dit is het begin van mijn zending, en een goed begin is het halve werk.

Ik word woensdagavond in besloten kring thuis aangesteld als zendeling. Dit omdat mijn ringpresident niet in Nederland was tijdens mijn afscheidsdienst.

Kleine verandering...

Gister plaatste ik nog een bericht dat ik op 2 juli zou vertrekken, maar ik kreeg net een mail met daarin een nieuw electronisch ticket en het bericht dat ik toch op 3 juli zal vertrekken naar de MTC.

Meer info volgt nog.

De laatste dagen en de verleidingen

Zo, even weer een berichtje van mij. Het gaat goed met me, en volgens mij heb ik zo ongeveer bijna alles wat ik moet hebben. Koffers kan ik van mijn zus gebruiken, het waren ook haar zendingskoffers :)
Steeds meer mensen vragen aan me; heb je nog iets nodig?
Het klinkt raar, maar het zijn vooral kleine praktische zaken, zoals blarenpleisters, pantykousen en dat soort dingetjes die ik vooral nodig heb. Dat zijn dingen waar ik het zometeen 1,5 jaar op moet doen. Donaties zijn overigens altijd welkom! ;)

Ik ben nu vooral heel erg hard aan het werk, probeer wekelijks naar de tempel te gaan, dingen af te handelen en vooral op te ruimen en ben me ook op geestelijk vlak erg aan het versterken.
Dat laatste is vooral nodig nu er zoveel verleidingen langskomen.

In deze tijd van resessie en na dik een jaar werkloos thuis te hebben gezeten kreeg ik ineens een vaste baan aangeboden! Voor sommigen is dit geen verleiding, maar voor mij was dit het wel. Het was een leuke, uitdagende baan, met doorgroeimogelijkheden op een plaats waar ik het naar me zin had en waar ik ook werd gewaardeerd. Ik kon intern solliciteren en had dan een grote kans op de baan omdat ik het reilen en zeilen kende.
Ik hoop dat ze me over 1,5 jaar graag terug willen zien!
Natuurlijk is de ib-groep (regelaars van studiefinanciering) niet erg blij met het feit als iemand stopt met de studie en niet meteen verder gaat studeren, en die hebben me het dan ook flink moeilijk gemaakt. En doordat ik op zending ga val ik precies buiten de boot met bepaalde regelingen. Ook dit is voor mij erg moeilijk geweest!

Verder schijnt het mode te zijn dat als er mensen op zending gaan, zowel jongens als meisjes, dat ze dan ineens aantrekkelijker zijn voor het andere geslacht. Ook daarin ben ik al een paar grappige situaties in tegengekomen.

Maar ik laat me door niemand meer tegenhouden om op zending te gaan. Zeker niet nadat ik zondag een toespraak van een jonge broeder uit mijn wijk hoorde, die hij weer tijdens zijn zending had gehoord, wat de consequenties waren in het leven van een vrouw, omdat iemand 6 jaar voordat zij uiteindelijk lid van de kerk werd, zijn zendingsoproep had geweigerd.
Net als in 1 Nephi 3:7 staat: "Ik zal heegaan en de dingen doen die de Heer heeft geboden, want ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebied."
Zo zal ik ook 'heengaan en doen'.

Maar aan goede dingen zit ook een negatieve kant. Satan zal er natuurlijk alles aan doen om mij te ontmoedigen, en dat doet hij door nare confrontaties op te werpen door mensen uit mijn eigen wijk waar ik botsingen ineens mee heb, door hele dwarse vrienden op mijn pad te zetten die dingen beloven maar niet nakomen.

De tijd van afscheid is nu echt aangebroken. Veel vrienden die nog wat willen doen hebben nog tot mijn afscheidsdienst om af te spreken, want daarna is de rest van de tijd tussen mij en mijn familie.

Even laatste technische dingetjes. Ik zal niet tijdens mijn afscheidsdienst worden aangesteld als zendelinge, maar dit zal op 1 juli 's avonds bij mij thuis gebeuren in besloten kring.
Verder zal ik op 2 juli (mam's verjaardag) vertrekken vanaf Schiphol, waarna ik eerst naar London Heathrow vlieg, en vervolgens naar Manchester, waar ik opgehaald zal worden door mensen van de Missionary Training Center (MTC).
De volgende dag, op 3 juli, zal mijn zending dan echt beginnen.

Ik zie er erg naar uit! Ik heb er verschrikkelijk veel zin in! En ik ben er praktisch klaar voor.
Natuurlijk is afscheid nemen niet leuk, maar ik weet dat ik iedereen weer terug zal zien.
En ik weet wat dit voor mij betekend, wat dit in eeuwig opzicht kan betekenen. Natuurlijk heb ik geen zicht op wat het in de eeuwigheid daadwerkelijk zal hebben gedaan, maar ik heb, door wat ik heb geleerd al die jaren in de kerk, wel een goed beeld gekregen van dat stukje eeuwig perspectief.

Voordat ik wegga zal ik nog wel verder posten.
Liefs